Khafidz is een verkoper van pecel lele (gefrituurde meerval met rijst en sambal) die sinds 2012 ’s avonds een eetkraampje runt in de wijk Puri Artha Sentosa, Bojong Gede. Op zijn menu staan onder andere nasi uduk (kokosrijst), witte rijst, gefrituurde kip, eend, meerval, en verschillende soorten gefrituurde orgaansaté: kippenhuid, ingewanden, lever en maag, evenals gefrituurde tempe, tahu en verse groenten zoals komkommer, kool en kemangi-bladeren.
Khafidz begon met het verkopen van pecel lele direct na het afronden van de middelbare school. Al sinds zijn schooltijd droomde hij ervan om zijn eigen bedrijf te hebben. In het begin werkte hij zes maanden voor zijn oom, die ook pecel lele verkocht. Daar leerde hij stap voor stap hoe hij ingrediënten moest voorbereiden, het eten moest kruiden en koken, en hoe hij moest voorkomen dat het aanbrandde.
Zoals elke verkoper kende ook hij hoogte- en dieptepunten — soms verkocht hij veel, maar soms helemaal niets. In de beginperiode kenden mensen zijn gerechten nog niet, waardoor hij vaak verlies leed. Veel eten bleef over, werd oud en moest hij uiteindelijk zelf opeten of uitdelen aan buren en vrienden. Dat waren de moeilijkste momenten — twijfelend of hij moest doorgaan of stoppen, vooral toen zijn spaargeld begon op te raken. Maar hij besloot door te zetten, zijn kookvaardigheden te verbeteren en zijn verkoop te analyseren.
Langzaam maar zeker begonnen mensen zijn eten te waarderen. Klanten kwamen terug, zijn naam werd bekender, en zijn kraampje begon druk te worden. Khafidz gelooft dat ieders rezeki (levensonderhoud) al is bepaald — zolang hij eerlijk werkt, zal er altijd een weg zijn.
Toch blijft het niet zonder uitdagingen. Soms is het extreem druk terwijl hij alles in zijn eentje moet doen — koken, serveren en afrekenen, allemaal terwijl de hete olie sist. Andere keren krijgt hij klachten van klanten op momenten dat hij al doodmoe is. Maar in plaats van zich te ergeren, probeert hij rustig te blijven en dankbaar te zijn. Hij weet dat tegenslagen een deel van het leven zijn. Overdag zorgt hij voor het huishouden en bereidt hij alles voor de avondverkoop voor. Wanneer het te zwaar wordt, neemt hij wat tijd om te ontspannen, vooral voor zijn gezin.
Terugkijkend herinnert hij zich nog goed het moment dat hij zijn ouders om toestemming vroeg om een pecel lele-kraam te beginnen. Ze stemden toe en gaven hun zegen, want de gezinssituatie was toen moeilijk. Zijn volharding heeft hun leven verbeterd — nu kan hij zijn ouders helpen met medische kosten en genieten van de kleine geneugten van het leven.
Voor Khafidz is de glimlach van zijn gezin zijn grootste bron van geluk. “Wat mij echt blij maakt,” zegt hij, “is als mijn kind lacht en grapjes maakt. Dat is mijn dagelijkse motivatie om door te gaan.”
